chapter 9

9.1 At sina Michael, Gariel, Suriel at Uriel, dumungaw mula sa Langit at kanilang nakita ang madaming dugo na dumadaloy sa lupa at lahat ng labis na kawalang katarungan na noon ay nagawa sa lupa.

9.2 At ang sabi nila sa isa’t isa: “Hayaan ang nawasak na Mundo sumigaw na may tunog ng kanilang mga iyak, hanggang sa Tarangkahan ng Langit.

9.3 At ngayon saiyo, Oh Banal ng Langit, ang mga kaluluwa ng tao ay nagreklamo, sinabing: “Dalhin ang aming layunin sa Kataas-taasan.”

9.4 At sila’y nagsalita sa kanilang Panginoon, ang Hari: “Panginoon ng mga panginoon, Diyos ng mga diyos, Hari ng mga hari! Ang Iyong kaluwalhatian sa trono sa pagtitiis para sa lahat ng mga henerasyon ng sangkatauhan, at pinagpala at pinur!

9.5 Ikaw ang siyang lumikha ng lahat, at kapangyarihang nangingibabaw sa lahat ng bagay ay nasa Iyo, at lahat ng bagay ay walang takip, at bukas, sa harapan Mo, at nakikita mo ang lahat ng bagay, at walang anuman ang maitatago sa Iyo.

9.6 Pagmasdan matapos ang ginawa ni Azazel; kung papaano niya itinuro ang lahat ng kawalang-katarungan sa daigdig, at nagsiwalat sa walang hanggang mga lihim na gawa sa Langit.

9.7 At si Semyaza ang may gawa ng kilala na mga sumpa, ikaw itong sa kanya’y nagbigay ng otoridad para pamunuan kung sino ang nasa panig niya.

9.8 At sila’y pumunta sa mga anak na babae ng mga tao na magkakasama, sumiping doon sa mga babae, naging marumi, at inilantad sila sa ganitong mga kasalanan.

9.9 At ang babae ay nagsilang ng mga higante, dahil doon ang buong Mundo ay napuno ng dugo at kawalan ng katarungan.

9.10 At ngayon pagmasdan ang mga kaluluwa ng mga namatay umiiyak at sumumbong hanggang sa Tarangkahan ng Langit, at ang kanilang pananaghoy ay umakyat, hindi sila maaring lumabas sa harap ng mga walang katarungan na kung saan nagka-sala sa lupa.

9.11 At Ikaw na may alam ng lahat, bago ito maganap, at Ikaw alam mo ito, at anu ang tungkulin ng bawat isa sa kanila. Ngunit Ikaw ay walang anumang sinabi sa amin. Anu ang nararapat naming gawin sa kanila, ukol dito?”